تعطیلات یواشکی

دامون رشیدزاده

تعطیلات یکی از موضوعات مهم کشور ما در سال‌های اخیر بوده است. به جز تعطیلات نوروز و تعطیلی جمعه‌ها و چند تعطیلی ثابت بخش زیادی از تعطیلات مناسبتی ما به دلیل استفاده از تقویم قمری دارای ثبات نیست و هر ساله تغییر می‌کند. همین اتفاق هم باعث شده گاهی اوقات قرار گرفتن این تعطیلات در نزدیکی تعطیلات رسمی اتفاقی را رقم برند به نام بین التعطیلی که اساساً معنی آن روزهای کاری است که در بین دو تعطیلی قرار گرفته و به همین دلیل هم معمولاً به صورت غیر رسمی این روزها از سوی مردم به عنوان تعطیلی استفاده می‌شود و به جز برخی کارمندان دولتی که مجبور به سر کار رفتن هستند بقیه این روز را چندان به عنوان روز کاری حساب نمی‌کنند.

مدارس

این تعطیلات یواشکی اما همیشه محل هم چندان بدون مشکل نیست و اختلاف زیادی به خصوص در آموزش و پرورش بر سر این نوع تعطیلات وجود دارد. دلیل این موضوع هم این است که خانواده‌ها ترجیح می‌دهند از این تعطیلات برای مسافرت و کارهایی از این قبیل استفاده کنند و از فرستادن فرزندان خود به مدرسه در این روزها جلوگیری می‌کنند اما در سوی دیگر معلمان ناچار به رفتن به سر کار هستند حتی اگر دانش آموزی در کلاس حضور نداشته باشد. این ماجرا البته تنها مختص به معلمان نیست و بسیاری از کارمندان هم در این تعطیلات غیر رسمی با مشکلی مشابه مواجه هستند.

تعطیلات ما و دیگران

اما ریشه این مشکلات را باید در تعداد تعطیلات کشور ما در مقایسه با دیگر کشورها دانست. بر خلاف باور بسیاری از افراد میزان تعطیلات در کشور ما تقریباً نصف دیگر کشورهای جهان است. به طور متوسط کشور ما در سال چیزی حدود ۶۰ تا ۷۰ روز تعطیلات رسمی دارد در حالی که این تعطیلات در کشورهای اروپایی و آمریکایی بین ۱۲۰ تا ۱۳۰ روز است. یکی از عمده‌ترین دلایل کم بودن تعداد تعطیلات ما نسبت به این کشورها هم تعطیلات آخر هفته است. در کشورهای اروپایی و آمریکایی و حتی کشورهای پیشرفته آسیایی تعطیلات آخر هفته دو روزه است در حالی که در کشور ما تعطیلات آخر هفته تنها به جمعه خلاصه می‌شود.

همین موضوع هم باعث شده عملاً ایرانی‌ها مجبور باشند در مقایسه با همتایان دیگرشان در کشورهای مختلف مقدار بیشتری کار کنند و تعطیلات کمتری داشته باشند.

در مقابل اما به عنوان مثال تعطیلات تابستانی دانش آموزان در کشور ما بین ۳ تا ۴ ماه به طول می‌انجامد در حالی که در کشورهای مدرن مدت زمان تعطیلات تابستانی نهایتاً دوه ماه بیشتر نیست.

اینگونه به نظر می‌رسد که تعطیلات کشور ما پایه چندان مناسبی ندارد و بیشتر مشکلات هم به همین تقسیم بندی نامسب بر می‌گردد. از یک سو دانش آموزان ما به دلیل مدت زمان کمتر تحصیل مجبورند ساعات بیشتری در مدرسه باشند و خیلی فشرده درس‌ها را بیاموزند اما کارمندان ایرانی به دلیل کمبود تعطیلات مجبورند ساعت‌های بیشتری کار کنند و مدت زمان کمتری در کنار خانواده خود باشند.

پیامدها

این ماجرا باعث می‌شود دانش آموزان که آینده سازان هر کشوری هستند در بهترین سن خود کارایی لازم را نداشته باشند و بیشتر درگیر مطالب فشرده درسی باشند و در آن سو کارمندان برای برطرف کردن نیازهای جامعه مجبور به تحمل فشاری مضاعف باشند. این دو اتفاق در بلند مدت قطعاً تأثیر مخربی بر وضعیت کشور خواهد داشت و مشکلات بیشتری را ایجاد خواهد کرد.

اگر نگاهی موشکافانه‌تر به مشکلاتی مانند کم بودن سطح معلومات دانش آموزان، پایین آمدن بهره هوشی، پایین بودن میزان کار مفید در بین کارمندان، پرخاشگری، افسردگی، کم بودن میزان شادی و … در جامعه داشته باشیم به راحتی می‌توان دریافت که تقسیم بندی نامناسب تعطیلات یکی از از دلایل مهم این اتفاق است که متاسفانه کمتر مورد توجه کارشناسان و مسئولان کشور قرار گرفته است.