در مقابل کودک آزاری بایستید
دامون رشیدزاده
خبر شکنجه وحشیانه سه کودک در ماهشهر یکی از اخبار ناگوار این هفته در کشور بود. گفته می‌شود فاطمه ۱۲ ساله، ام‌البنین ۸ ساله و علی‌اکبر ۵ ساله توسط نامادری و پدر خود به وسیله چکش و میله داغ و دیگر وسایل مورد آزارهای جسمی و روحی قرار می‌گرفتند. همچنین این کودکان در حیاط پشتی خانه در گرمای وحشتناک جنوب نگه داشته شده و بر دهانشان چسب زده می‌شد. دست و دندان‌های فاطمه به وسیله چکش شکسته شده بود و بر بدن هر سه کودک آثار سوختگی با میله داغ و اتو دیده می‌شده است. هر سه کودک به شدت از سوء تغذیه رنج می‌برده‌اند و گفته شده حتی اجازه تحصیل هم نداشته‌اند. بر اساس مشاهدات مردم و فیلم‌های موجود اگر ماموران کمی دیرتر به وضعیت این کودکان رسیدگی می‌کردند این احتمال وجود داشت که هر سه کودک زیر شکنجه وحشیانه جان خود را از دست بدهند.
این حجم از رفتارهای غیر انسانی حتی در داستان‌های چارلز دیکنز و یا کارتون‌های والت دیسنی هم دیده نمی‌شود و معلوم نیست پدر و نامادری این کودکان با کدامین الگو دست به این جنایت هولناک زده‌اند.
واقعیت این است که تنها الگوی فعلی چنین جنایاتی گروهک تروریستی داعش است.
شاید برای عده‌ای مقایسه این پدر و مادر (نامادری در واقع) با داعشی ها اغراق آمیز به نظر برسد اما اگر دقیق‌تر بر شرح و حال زندگی این کودکان و شکنجه‌های هولناکی که به این کودکان تحمیل شده نگاه کنیم چندان تفاوتی میان این افراد و داعشی ها دیده نمی‌شود.
البته این اتفاق تنها نمونه اینگونه اتفاقات نیست و متاسفانه در سال‌های اخیر کودکان زیادی قربانی خشونت‌های خانگی شده‌اند. شاید برای فاطمه، ام البنین و علی اکبر کابوس‌ها موقتاً به پایان رسیده باشد اما کودکان بسیاری هنوز در شرایطی اینچنین گرفتارند.
برای نجات این کودکان نیز تنها دو راهکار وجود دارد. نخست اطلاع رسانی مردم و دوم برخورد قاطعانه قانون.
شاید در همسایگی شما هم کودکانی وجود داشته باشند که قربانی خشونت خانگی باشند. هر کدام از ما به عنوان رکنی از جامعه وظیفه داریم در مقابل بی قانونی باایستیم، بر اساس قانون هیچ و پدر و مادری حق شکنجه فرزندان خود را ندارد و اگر با چنین مواردی روبرو شدید بلافاصله پلیس و بهزیستی را در جریان کودک آزاری قرار دهید و حتی اگر این نهادها به هر دلیلی ماجرا پیگیری نکردند شما بر اساس وظیفه انسانی خود بر پیگیری ماجرا توسط نهادهای مرتبط اصرار کنید و اگر کارمندی در مقابل اطلاع رسانی شما کوتاهی کرد مقامات بالا دستی را از این کوتاهی و همینطور اصل ماجرا باخبر کنید. متاسفانه در بسیاری از موارد همسایه‌ها با وجود اطلاع از وضعیت بغرنج این کودکان ماجرا را به نهادهای مرتبط اطلاع رسانی نکرده‌اند و همین موضوع وقایع تلخی از جمله مرگ این کودکان را رقم زده است. پس خواهش ما از شما این است که در اولین فرصت پلیس و بهزیستی را از ماجرا مطلع کنید و بر پیگیری ماجرا اصرار کنید. اگر مقدور بود شواهد و مدارک تهیه کنید تا دست این نهادها برای برخورد با قانون شکنان باز باشد. البته این نکته را فراموش نکنید که خودسرانه در ماجرا دخالت نکنید.
مسئله دوم اما لزوم برخورد قاطع قانون با این افراد است. متاسفانه قوانین فعلی نقص‌های فراوانی دارد و لایحه حمایت از کودکان که مدت‌هاست تهیه شده همچنان در پیچ و خم مجلس در انتظار تصویب و اجرایی شدن است. نمایندگان مجلس باید بدانند که آنها به عنوان قانون گزاران کشور در مقابل این ماجرا مسئولند و اگر این اتفاق‌ها رخ دهد و برخورد لازم به دلیل خلع قانونی با مجرمان صورت نگیرد تقصیر بر گردن آنهاست.
در نهایت امیدواریم دیگر شاهد چنین حوادث هولناکی در کشورمان نباشیم و همه کودکان با امنیت و آرامش سیر طبیعی زندگی خود را طی کنند.
