انتخابات ترکیه

نفیسه الله دادی

ترکیه درواقع پس از انتخابات سوم خرداد عملا از ساختار پارلمانی وارد نظام ریاستی شده است و این کشور با عبور از یک مرحله تاریخی، وارد جمهوری دوم خواهد شد.
نظام ریاستی با نظام پارلمانی تفاوت‌هایی دارد. البته هرکدام از این نظام‌های سیاسی مزایا و معایب خود را دارند. در نظام ریاستی، مشروعیت رئیس‌جمهور به انتخاب مردم وابسته است و به همین دلیل می‌تواند در تأمین ثبات ملی و دموکراسی نقشی مهم ایفا کند. در این سیستم قوه مجریه ساختار واحدی دارد و همین امر سبب می‌شود تا از عملکردی پویا و سریع برخوردار شود و در هنگام بروز مسئله، راهکارهای لازم را به‌سرعت و به گونه‌ای مؤثر بیندیشد.
با توجه به اینکه ارتباطات دو قوه مجریه و مقننه می‌تواند آبستن بحران باشد، نظام ریاستی قادر است به دلیل  ساختار محکمش در حل و فصل بحران‌های محتمل، مؤثر واقع شود؛ ضمن اینکه نظام ریاستی از نظر تأمین ثبات و نیز سیر بوروکراتیک نیز نظامی مقتدر محسوب می‌شود.
در مقابل، نظام پارلمانی نیز از نرمش زیادی برخوردار است و مانع از بروز قطب‌بندی می‌شود.
ترکیه یک هفته دیگر شاهد دو رویداد مهم برگزاری انتخابات مجلس و ریاست جمهوری خواهد بود و به همین علت رقبای این دو انتخابات سرنوشت‌ساز با هدف تأثیرگذاری در رأی مردم از همه ابزارها و روش‌ها برای موفقیت استفاده می‌کنند.
به نظر می‌رسد در این انتخابات شانس اردوغان برای پیروزی بیشتر باشد. گویا حتی اگر انتخابات به دور دوم برسد، دوباره شانس با اردوغان خواهد بود.
اردوغان در ترکیه کاریزمای لازم را دارد و مردم اقتدار او را پذیرفته‌اند و اردوغان را به عنوان ناجی امنیت شناخته‌اند. از سوی دیگر نیز انتخابات توسط اردوغان برگزار می‌شود؛ یعنی حاصل سیاست‌ها و کنترل‌های وی است؛ بنابراین همه چیز به نفع اردوغان است.
به نظر می‌رسد اردوغان رقیب جدی‌ای در انتخابات ندارد و همین راه را برای وی هموار کرده است.