گزارش یک جشن
دامون رشیدزاده
رواج جشن‌های عجیب معضل نوظهوری است که چند سالی است به خانه ایرانی‌های بسیاری راه یافته است. اگر تا پیش از این جشن طلاق یا جشن تولد با تم‌های عجیب غریب برای بسیاری از افراد موضوعی تازه به شمار می‌رفت این روزها چنین جشن‌هایی نمی‌تواند به اندازه کافی جلب توجه کند به همین دلیل هم تازه به دوران رسیده‌ها یا آنهایی که تشنه خودنمایی هستند دست به کار شده‌اند و با به راه انداختن انواع و اقسام جشن‌ها عجیب سعی در به رخ کشیدن سبک زندگی خود دارند و در این راه کودکان مهمترین سوژه برگزاری اینگونه جشن‌ها هستند.
جشن «گودپای پمپرز»
جشن «گودبای پمپرز» یا همان خداحافظی با پوشک یکی از این جشن‌های عجیب است که اتفاقاً این روزها سر و صدای زیادی هم به پا کرده است. محتوای جشن به این صورت است که والدین، از اینکه کودکشان می‌تواند از این به بعد بدون استفاده از پوشک زندگی کند، بسیار خوشحال هستند. آن‌ها جشنی ترتیب می‌دهند که در این جشن تمام المان‌ها به صورت پوشک و یا … طراحی شده است. میهمانانی هم به این جشن دعوت می‌شوند و از این بابت که کودک خانواده دیگر پوشک ندارد، ابراز شادمانی می‌کنند.
جشن «تاتی»
جشن «تاتی» در واقع جشن اولین قدم برداشتن‌های کودک است. طبعاً هر پدر و مادری از اینکه فرزندشان بتواند به تنهایی اولین قدم‌های زندگی‌اش را بردارد، خوشحال هستند. اما پدر و مادرهایی هم هستند که خوشحالی‌شان از این بابت انقدر زیاد است که به این مناسبت جشن برگزار و میهمان دعوت می‌کنند. معمولاً المان‌های این جشن به شکل کفش و پا طراحی می‌شوند و محتوای جشن ابراز شادمانی از روند رشد و نمو کودک است.
جشن تعیین جنسیت
از دیگر جشن‌های باب شده این روزها جشن تعیین جنسیت است. در این جشن میهمانان دعوت شده به مراسم از جنسیت بچه‌ای که در شکم مادر است، خبر ندارند. جشن با المان‌های آبی و صورتی طراحی می‌شود که رنگ آبی نماد فرزند پسر و رنگ صورتی نماد فرزند دختر است. میهمانان پس از چند ساعت حضور در میهمانی پس از برش کیک از جنسیت بچه مطلع می‌شوند و به شادمانی می‌پردازند. این جشن‌ها در حالی برگزار می‌شوند که با جزییات هر چه تمام‌تر در فضای مجازی با دیگر کاربران به اشتراک گذاشته می‌شوند و موضوع مهم این است که پیداست اغلب افرادی که به برگزاری چنین جشن‌هایی اصرار دارند، از طبقه مرفه جامعه هستند که علاقه دارند، خود را والدینی مهربان، دلسوز و با سلیقه نشان دهند.
این‌ها تنها نمونه‌ای از جشن‌های عجیب و غریب جدی است. در واقع تعداد این جشن‌ها به حدی زیاد شده که گاه ساده‌ترین و خنده دارترین رفتارهای کودکان یا دیگر اعضای خانواده بهانه‌ای برای جشن گرفتن می‌شود. البته هیچکس با جشن و شادمانی مخالف نیست اما وقتی جشن بهانه‌ای برای خودنمایی و تظاهر به متمدن بودن می‌شود تازه شروع مشکل است.
بر خلاف باور بسیاری این جشن‌ها هیچ نمونه مشابهی در جامعه غربی ندارند و تنها زاییده تخیل خانواده‌های مرفه کشور ماست.
البته بسیاری از کشورها بر اساس فرهنگ و سنت خود جشن‌هایی دارند که قاعدتاً برایشان مهم است. به عنوان نمونه در برخی کشورهای غربی به خصوص کشورهای اسکاندیناوی جشنی برای دندان در آوردن کودکان برگزار می‌شود و خانواده‌ها در این روز با درست کردن چند غذای سنتی ورود نوزادشان را به دنیای تازه جشن می‌گیرند. البته نکته مهم ماجرا اینجاست که این جشن‌ها به دور از تجملات و با ساده‌ترین شکل ممکن برگزار می‌شود.
مشابه اینگونه جشن‌ها در کشور ما نیز وجود داشته و دارد اما دور شدن از فرهنگ اصیل ایرانی و باورهای غلط درباره زندگی غربی باعث شده حتی موضوع خنده داری مانند دستشویی رفتن کودکان بهانه‌ای برای جشن شود.
در واقع همانگونه که عنوان شد این جشن‌ها نه مشابه ای در غرب دارد و نه ریشه‌ای در تاریخ کشور خودمان. این جشن‌ها نه از افراد پدر و مادری شایسته می‌سازد و نه فرزندان را در آینده به جایگاه مهم و تاثیرگذار می‌رساند. اگر خیلی به داشتن فرزندتان مفتخرید لااقل سعی کنید او بر خلاف دیگر آقازاده‌ها به جای غارت کشور راه درست انسان بودن را در پیش بگیرد و در آینده به فرد مفیدی برای کشورش تبدیل شود.
