تعامل سازنده

مظفر حاجیان

درتقویم کشور ما بیست وسوم تیرماه به عنوان روز گفتگو وتعامل سازنده با دنیا نامیده شده است ، ضمن تبریک این روز بزرگ به جهانیان بالاخص به مردم شریف ایران ، درشرایطى که در اقصى نقاط گیتى هرروز انسانها ى بى گناه به دست وحشی های آدم نمایی مثل نتانیاهو و ترامپ و برخی سر سپردگانشان قلع وقمع می شوند وخانواده هایشان نیست ونابود میگردد و اتفاقا همین انسان کش های بی رحم دم ار حقوق بشر می زنند اما مظلومان هیچ فریاد رسى براى خود نمى بینند ویأس ونا امیدى بر انها مستولى میشود وازطرفى ظلم و تجاوز وتعّدى اهل زرو زورو تزویر کلّاً براساس مشتهیات نفسانى و منافع شخصى وقومى وقبیله اى است و هیچگونه ابایی درانجام این جنایات وقتل عام ها ندارند وحتى از خدا وند رحمان شرم نمیکنند که بالصّراحه در قران مجید مى فرماید وَلا تٓقتُلوا لًّنٓفسٓ الّٓتى حٓرٓمٓ اللهً، نکشید انسانهایی را که نزد خدا محترمند.آیا میشود از گفتگو وتعامل سازنده نام برد؟ آیا در این شرایط کسی گوش شنوایی در شنیدن کلمه تعامل را دارد؟ مگر اینکه معنی تعامل عوض شود و هیچ حقی نباشد مگر آنچه استکبار آنرا حق بداند یعنی همه چیز به نفع او! امیدواریم زورگویان واجحاف گران جهان خصوصا استکبار جهانى به سر کردگى امریکاى مستکبر سرعقل آمده به جاى اینهمه بى عدالتى وکشت و کشتار و فجایع مستقیم و غیر مستقیم ، حقوق انسانها را محترم شمرده وبه جاى برکشیدن شمشیر از غلاف وکشتن افراد بیگناه ومستأصل ، طریق گفتگو وتعامل را درپیش بگیرند تا باشد بى گناهان عرصه هستى ، لختى از آسایش و آرامش برخوردار شوند.اما تعامل سازنده با کدام دنیا؟ برخی دنیا را در یک یا چند کشور خلاصه می کنند در حالیکه منابعی دنیا را دارای ۱۹۶ کشور می دانند این حرف اول،بنابراین اگر قرار است تعامل باشد باید همه کشورها را دید و در بین این تعداد نگاه اول ما باید به کشورهای اسلامی باشد تا انگشت شماری مثل آمریکا و اسرائیل و…سوال اینکه چه مقدار در برقرار ارتباط و تعامل سازنده با کشورهای اسلامی کار کرده ایم؟ چیزی بیش از ۵۰ کشور دنیا مسلمانند گرچه حکومت هایشان بعضا نوکر صفتند اما مردمشان مسلمانند و تعامل با آنها یک اولویت و ضرورت است. تردیدی نیست که«تعامل با دنیا» از اهداف مورد اهتمام انقلاب اسلامی از ابتدای پیدایش آن بوده است امّا این تعامل باعث نشده است تا جمهوری اسلامی از اصول انقلاب صرف‌نظر کند و صراحت نداشته باشد. مقام معظم رهبری در مراسم تنفیذ حکم دوازدهمین دوره ریاست جمهوری اسلامی ایران‌ ۱۳۹۶فرمودند: تعامل گسترده‌ی با دنیا توصیه‌ی همیشگی ما است که این درست نقطه‌ی مقابل آن چیزی است که دشمنان ما و سلطه‌گران عالم دنبالش هستند. ما میتوانیم با دنیا ارتباطات وسیع و گسترده‌ای داشته باشیم، هم به ملّتها و دولتهای دیگر کمک کنیم، هم از کمک آنها بهره‌مند بشویم؛ حیات اجتماعی بشریّت این‌جور پیش میرود: همکاری، همدلی، همراهی، تعامل با دنیا؛ اقلیم ما، جغرافیای ما، امکانات فراوان ما، این را برای ما آسان میکند. نیز فرمودند:آنچه ما عرض میکنیم این است که مسئولان کشور در طول این دهه توانسته‌اند بحمدالله با دنیا همکاری کنند. علی‌رغم اینکه همواره دشمنان خواسته‌اند ملّت ایران را منزوی کنند، [امّا] ملّت ایران منزوی نشده، با دنیا همکاری کرده، و درعین‌حال با نظام سلطه و استکبار مقابله‌ی جدّی کرده است؛ در برابر ترفندها توانسته‌اند ایستادگی کنند. و دشمن البتّه همچنان مشغول است. یکی از نکاتی که بنده اصرار دارم تکرار کنم و نگذارم از ذهن کسی بیرون برود، حضور دشمن و ترفندهای دشمن است. امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) فرمود: مَن نامَ‌ لَم‌ یُنَم‌ عَنه،‌ اَخَا الحَربِ اَرِق؛ اگر شما در سنگر خوابتان برد، در سنگرِ مقابل شما -که دشمن شما است- ممکن است چشمی بیدار باشد، علیه شما فعّالیّت کند؛ نباید خوابتان ببرد، مراقبت را نباید فراموش کنید؛ در همه‌ی امور مسئولان مخاطبان اوّل این سخنند. تعامل باید منافع ملی را تامین کند چنانچه فرمودند: منافع ملّی آن‌وقتی منافع ملّی هستند که با هویّت ملّی ملّت ایران، با هویّت انقلابیِ ملّت ایران در تعارض نباشند. آن‌وقتی منافع واقعاً منافع ملّی هستند که با هویّت ملّت در تعارض نباشند، وَالّا آنجایی که ما چیزی را به‌عنوان منافع ملّی در نظر میگیریم لکن هویّت ملّی را پایمال میکنیم، قطعاً اشتباه کرده‌ایم، این منافع ملّی نیست؛ این چیزی است که از دوران مشروطه تا قبل از انقلاب، متأسّفانه سرنوشت همیشگی کشور ما بوده؛ هویّت ملّی را زیر پا لگدمال کردند. با این وصف با چه کشورهایی باید تعامل کنیم؟ کشورهای اسلامی و همسایگان خود و کشورهایی که تعرضی به کشور ما ندارند. در این رابطه در دیدار مسئولان نظام و سفرای کشورهای اسلامی ۲۹شهریور ۸۸گفتند: سیاست ایران در تعامل با کشورهای اسلامی و همسایگان خود، برادرانه و دوستانه و در تعامل با کشورهایی که تعرضی به جمهوری اسلامی ندارند، تعامل صحیح، معقول و منطقی است. تعامل با کسانی که هم‌عقیده با ما نیستند حتی کفار در این حد است که حد مرز خود و آنها را بشناسیم با آنها تعامل می کنیم تا آنجایی که منافع ملی ایجاب می کند اما دوستی نمی کنیم و دست دوستی نمیدهیم و حدود را رعایت می کنیم.البته شکی نیست که در تعامل با دنیا آمریکا و رژیم صهیونیستی مستثنی هستند. گفتنی است رابطه با کافران، با انگیزه‌های گوناگون صورت می‌گیرد به جهت خرسندی از کفرش، برای رسیدن به مطامع دنیوی نه تثبیت کفر، برای کسب قدرت یا سرکوبی باطلی به انگیزه استفاده از قدرت آنان برای احیا و احقاق حق که همه اینها مردود و غیر قابل قبول است و اساسا تعامل با کفر مفهومی ندارد مگر اینکه دفع باطل منحصر در برقراری ارتباط سیاسی-اجتماعی با کافران باشد که در این حال با رعایت اصول و تیز بینی کامل ارتباط با آنها محذوری ندارد. آنچه باید مورد توجه باشد تمامی تعامل ها باید منافع ملی را در برداشته باشد و از طرفی نباید موجب وابستگی سیاسی یا اقتصادی و.. شود که در آینده سبب ایجاد مشکلات گردد.