انتخابات؛ و پیوند نامبارک قدرت و ثروت – بخش دوم
یادداشت به قلم مدیر مسئول
قدرت و ثروت در مفاهیم اسلامی :
بخشی از دنیاطلبی انسان در قدرت و ریاست طلبی و بخشی در جاه و مقام طلبی است اینست که قرآن می فرماید:
«المال و البنون زینه الحیوه الدنیا…»آری قدرت و ثروت از زینت های دنیاست و انسانهایی که به سمت های مختلف و این سو و آن سو روی می آورند کسانی هستند که دنیا و مافیهای آن (قدرت و ثروت) چشم و دل آنها را بسته و هواهای نفسانی راه آخرت را بر آنان سد کرده است اینکه فرموده اند :« حب الدنیا رأس کل خطیئه » نیز همین مطلب را میرساند انسانهایی که دلبستگی به دنیا پیدا می کنند به خطا می افتند لکن خطاهای خود را لمس و حس نمیکنند و نمیتواند انحراف خود را تشخیص دهند چرا که حب دنیا فهم آنها را بسته و سد کرده است .
دنیا دار آزمون است کسی با قدرت و کسی با ثروت آزموده میشود:
«و لنبلو نکم بشی من الخوف و الجوع و نغض من الاموال و الانفس و الثمرات» و نیز میفرماید:
«احسب الناس ان یترکوا آمنا و هم لایفتنون» : کسی فکر نکند آزموده نمیشود همه در بوته آزمایش هستند منتهی فردی که دلبسته به زر یا زور شود نمیتواند دراین آزمونها سربلند بیرون بیاید. لذا دیده میشود که معبود و خدای ایشان برخلاف گفتار و ظاهرشان همان قدرت و ثروت است از این رو طوق بندگی قدرت و ثروت بر گردن می افکنند و در معبد قدرت و ثروت بیتوته کرده و به عبادت و پرستش آن می پردازند.
رفتار آنها نشانه تفکر آنهاست ،انسان می بیند صاحب قدرتی چنان از صاحب ثروت تعریف میکند ،چنان از دور به او سلام می دهد ،چنان او را در بغل میگیرد و به قول معروف تحویل میگیرد که همگان را به تحیر می کشاند وآنطرف هم همین طور است می بینی صاحب ثروت آنچنان صاحب قدرت را اکرام میکند ،برای او میهمانی شکل می دهد ، او را به سفرهای خارجی و … می فرستد ،برای او زمینه سفر و زیارت و تفریح و … فراهم میکند ،چنان انسانهایی را برای استقبال از او اجیر میکند ،هدیه های مختلف از تاج گل تا لوح و … به صاحب قدرت و همراهان و … می دهد که گوئی این دو یکی هستند.
اما هردوی آنها جواب سلام انسان مؤمن ،شایسته ،نمازشب خوان را نمیدهند ،خیلی کار کنند سری یا دستی تکان می دهند و اینجاست که خطر جامعه را تهدید می کند،قدرت و ثروت اگر پیوند بخورد بسیار خطرناک است دیگر کسی را بخرج برنمیدارند،کسی را نمی شناسند زیرا همه چیز را از آن خود میدانند پر واضح است آنجائی که صاحب قدرت باید حمایت کند می کند و آنجائی که صاحب ثروت باید حتی خرج کند حتی به نام کار خیر و … می کند و این داد و ستد و معامله طرفین را اداره می کند و … این خطر بزرگ …. مساوی با ندیدن مردم است و حقوق مردم و راه را بر بی عدالتی و ویژه خواری و رانت و … باز میکند .شاید بتوان گفت بزرگترین ضربه ای که اسلام و امت اسلامی خورده از ناحیه کسانی بوده که گرفتار قدرت و ثروت شده اند که تاریخ به خوبی نشانگر این مطلب است.
حال ببینیم کدام بدترند؟قدرت طلبها یا ثروت طلبها و مال اندوزان؟
عاشقان قدرت یا عاشقان ثروت ؟آنچه به اثبات رسیده اینست که عاشقان قدرت از عاشقان ثروت خطرناکتر و بدترند به این کلام نورانی امام صادق علیه السلام توجه کنیم : آیا گمان می کنی من خوبان و بدان شما را نمی شناسم؟چرا به خدا قسم که آنها را میشناسم .بدترین شما کسی است که ریاست را دوست دارد و دوست میدارد تا مردم پشت سرش راه بروند این شخص به ناچار باید دروغ بگوید و یا ناتوان در رأی و پاسخ به مردم باشد(کافی ج ۳ص ۴۰۷ )
توجه :
بدترین امت کسی که ریاست را دوست دارد ،چه کسی ریاست را دوست دارد؟کسیکه بند جانش به ریاست بند است ،خود میداند عرضه خدمت ندارد و افراد قوی تر ،باتدبیرتر و … وجود دارند اما آنرا رها نمیکنند ،مثلاً اگر پس از چندین ماه می فهمد کاری از پیش نمیبرد اما بناچار و برای از دست ندادن ریاست می گوید همه چیز درست است ،کارها رو به پیشرفت است و…
این نشانه ناتوانی است و اولیاء دین به ما فرموده اند :
اگر بدانی کسی قویتر ،باتدبیرتر و کارآمدتر وجود دارد که کار تو را انجام دهد تو باید آن کار را به او بسپاری؟ ولی کسیکه برای ریاست به هر دری میزند نمیتواند آنرا به کسی تقدیم کند زیرا او مقام را می بیند و نه خدمت گزاری و امانت داری را؟!
اما تا چه زمانی میشود به مردم آدرس داد؟!
کسیکه برای حفظ ریاست به هر دری می زند ،راست و دروغ ،واقعیت و غیرواقعیت و … برایش مهم نیست مهم اینست که ریاست حفظ شود.
او نمیتواند ببیند حتی در یک نشست محدود کسی از دیگری تعریف کند و برجستگی های شخصیتی کسی در حضورش بیان شود،او فقط خواستار تعریف و تمجید از خودش است ،حتی گاهی شنیده میشود که افرادی را مأمور میکنند که مثلاً گوینده خیر مقدم باید از القاب و … استفاده کند و متن به او می دهند که آن متن گفته شود.
