از چه لذت بریم و از چه نفرت بجوییم؟
انسانها همگی در پی لذتاند؛ اما اغلب لذت بادوام را با لذت زودگذر، لذت بیشتر و گستردهتر را با لذت محدود، لذت کمالزا را با لذت آسیبزا، لذت واقعی را با لذت پنداری، لذت انسانی را با لذت حیوانی و لذت معنوی را با لذت شیطانی اشتباه میگیرند؛ در نتیجه لذت به عذاب و خوشبختی به بدبختی تبدیل میشود.
چه باید کرد؟
پاسخ در یک نکته مهم، جذاب و مورد قبول همه و فطری نهفته است و آن این است که:
«باید به جهانی دیگر باور داشت و تنها از خدا و آنچه مربوط به اوست، لذت برد و از غیر او و آنچه مخالف اوست، نفرت و بیزاری جست.»
برای اقدام و عمل به این نکته اساسی، باید از «دل» مراقبت کرد و دل را به عنوان حریم کبریا، عرش خدا و جایگاه انوار الهی، همواره مملو از عشق و ایمان نگه داشت تا بتوانیم از همه هستی لذت ببریم. «به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست».
چنانچه قلب آکنده از عشق به او گردید، از همه زیباییها، نشانههای او در جهان، پاکیها حقیقتها عدالتها، صفا و صداقتها لذت می بریم و از همه زشتیها، پلشتیها، ناپاکیها تبعیضها و بیعدالتیها نفرت می جوییم.
از قرآن و نداهای آسمانی انسانساز لذت میبریم و از همه صداهای شیطانی و حیوانی نفرت می جوییم. از اسلام و آزادیهای معنوی و حاکمیت دین لذت می بریم واز لیبرالیسم و آزادیهای شیطانی و مکاتب انحرافی نفرت می جوییم. از دیدار اولیای الهی، افراد مؤمن و انسانهای روحانی لذت می بریم و از پیروان شیطان و یاران کفر جهانی نفرت می جوییم.
از دفاع از مستضعفان و محرومان و پیروزی آنها در هر کجای جهان لذت می بریم و از همکاری و سازش با ظالمان نفرت می جوییم.
از قدرت و اقتدار نظام اسلامی در هر زمینهای لذت میبریم و از قدرت پوشالی جبهه باطل نفرت میجوییم. و…
در نتیجه زندگی سرشار از خوبیها و لذتها خواهد شد و خوشبختی حقیقی در این جهان و آن جهان در دسترس ما خواهد بود.
اگر نکته اساسی فوق، یعنی باور نسبت به جهان دیگر و عشق به خدا از قلب رخت بر بست، لذتها و نفرتها به طور کامل جایشان عوض می شود؛ آن گاه انسان خوبیها را بدی و بدیها را خوبی می بیند و عشق و نفرتش از احاطه فطرت، خارج و تحت سیطره نفس اماره قرار می گیرد؛ یعنی به بیماری دل و تغییر ذایقه روحی دچار خواهد شد؛ به گونهای که حتی خود او از آن بیاطلاع خواهد بود. این بیماری در منابع عرفانی قدما به «بولیموس» مشهور است.
بهترین فرصت برای درمان این بیماری و اصلاح دل استفاده بهتر از ماههای رجب، شعبان و رمضان است.
و من الله التوفیق