تهدید در مقابل تهدید
نفیسه الله دادی
دشمنی آمریکا با ایران از روز انقلاب اسلامی و خیزش مردمی برای ایجاد حکومتی اسلامی محرز است؛ با وجود این ایران با بدبینی نسبت به عهدشکنی آمریکا در برجام فعالانه حضور یافت تا دیپلماسی به استیلای خود برسد؛ اما فقط با گذشت کمتر از سه سال از عمر توافق بین‌المللی برجام، آمریکا مرگ دیپلماسی و چانه‌زنی را که از شیوه‌های حل مسالمت‌آمیز اختلافات است، اعلام کرد و از برجام خارج شد.
خروج آمریکا از برجام موجب ازسرگیری تحریم‌های بی‌رحمانه علیه ایران شده است. ترامپ اعلام کرد تحریم‌های سختگیرانه‌ای علیه ایران اعمال خواهد شد و در پی این اظهارات نیز بیان کرد اجازه صادرات نفت ایران را نخواهد داد و صادرات نفت ایران باید متوقف شود و به صفر برسد؛ اما ترامپ فراموش کرده سیاست، عالم کنش و واکنش است. ایران کشوری مستقل است که منافع ملی را در صدر سیاست خارجی خود قرار داده است؛ بنابراین در مقابل چنین ظلمی دست روی دست نخواهد گذاشت و از همه امکانات خویش برای مقابله استفاده خواهد کرد.
در مقابل چنین سخنان گستاخانه‌ای رئیس‌جمهور ایران یادآور شد اگر نفت ایران صادر نشود، نفت جهان نیز نباید صادر شود؛ این تهدید آقای روحانی به معنی بستن تنگه هرمز است که مسیر ترانزیت کشتی‌های نفتی است.
به نظر می‌رسد این امکان برای ایران ممکن است؛ زیرا منطق تلافی‌جویی بین‌المللی در پی خروج خارج از عرف آمریکا از برجام در پس آن محفوظ است؛ اما ایران کشوری جنگ‌طلب نیست؛ با وجود این از حق خویش با تمام توان دفاع می‌کند.
به نظر می‌رسد ترامپ علاقه خاصی به تهدید کلامی و توییتری دارد؛ همان‌گونه که با کره شمالی آن را آزمود. روحانی در سخنرانی خویش خطاب به ترامپ درباره تحریم‌های اخیر آمریکا بیان کرد تنگه‌های بسیاری داریم؛ تنگه هرمز فقط یکی از آنهاست.
ترامپ در پاسخ گفته است: «هرگز آمریکا را تهدید نکن»؛ اما باید یادآور شد نخست‌وزیر امور خارجه ایران این جمله را ایراد کرد که هرگز یک ایرانی را تهدید نکنید.
