قانون کشور یهود در سرزمین فلسطین!
نفیسه الله دادی
اصل حق تعیین سرنوشت از اصول اساسی مردم و نیز یک ملت برای حفظ ثبات و استقلال است. اصل حق تعیین سرنوشت به‌عنوان یک حق بشری، پایه و اساس سایر حقوق بشری را تشکیل می‌دهد که به موجب آن همه افراد و گروه‌های اجتماعی صرف‌نظر از قومیت، نژاد، جنس و مذهب می‌توانند امور خویش را در زمینه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در دست گیرند. مردم فلسطین طی بیش از نیم‌قرن گذشته از حق تعیین سرنوشت خود محروم بوده‌اند و تحت اشغال نظامی در اسفناک‌ترین وضعیت انسانی زندگی کرده‌اند. هیچ یک از تلاش‌های به‌عمل‌آمده در جهت استقلال و آزادی مردم فلسطین نتیجه نداشته است.
رژیم صهیونیستی اشغالگر سرزمین و آزادی و حاکمیت فلسطین است و دولتی کودک‌کش لقب گرفته است. مطابق قانون نژادپرستانه کشور یهود که با ۶۲ رأی موافق در برابر ۵۵ رأی مخالف و دو رأی ممتنع در کنست (پارلمان) رژیم صهیونیستی به تصویب رسید، سرزمین فلسطین وطن تاریخی ملت یهود خواهد بود. این قانون زبان عبری را به‌عنوان زبان رسمی اعلام می‌کند و سطح زبان عربی را تا حد «وضعیت خاص» پایین می‌آورد؛ به این معنا که فقط در بعضی موارد استثنایی می‌توان از این زبان در نهادهای صهیونیستی استفاده کرد. این قانون علاوه بر اعلام شهر قدس به پایتختی رژیم صهیونیستی، از توسعه شهرک‌‌های صهیونیست‌نشین و تأسیس شهرک‌‌های جدید نیز در سرزمین‌های اشغالی حمایت می‌کند.
قانون کشور یهود، یکی از ارکان طرح آمریکایی معامله قرن محسوب می‌شود که توسط دولت آمریکا تدوین و روند اجرای آن نیز آغاز شده است.
کشورهای عرب نیز در حمایت از فلسطین تنها به چندین بیانیه بدون عملگرایی اکتفا می‌کنند و هیچ رویکرد قاطعی ندارند. ترامپ جایگاه ریاست جمهوری را به سخنگوی منافع رژیم اسرائیلی تقلیل داده است و از هر ابزاری برای حمایت از آن استفاده می‌کند. شاید بهتر باشد در حوزه اختیارات و امتیازات بین‌المللی رئیس‌جمهوری آمریکا تجدید نظر شود تا جهانی آرام‌تر را تجربه کنیم.
