قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲

اکنون در آستانه ۱۵ خرداد ،نقطه عطف ابقلاب اسلامی ،روز سرنوشت ساز فراموش نشدنی هستیم روزی که برکات و آثار ماندگارش به بیداری اسلامی انجامیده وامروز دنیای اسلام در مقام خود یابی وشناخت جایگاه واقعی خو است ومسلمانان به برکتش از خواب غفلت و فراموشی قدرت وتوان خود بیدار شده اند و تقارن این در امسال با ایام حضرت بقیت الله امید رهایی بشریت از ظلم وستم وچپاول مستکبرین را مضاعف می کند .

به یقین اگر قیام ۱۵ خرداد رخ نمی داد، آگاهی و تفکر انقلابی در مردم آنگونه رشد نمی کرد و از سویی روحانیت و به ویژه امام خمینی(ره) در مرکزیت نیروهای متعارض رژیم قرار نمی گرفت و همراه با تشکیل سازمان ها و گروه های اسلامی، چهره واقعی شاه و عمال او برای مردم آشکار نمی گردید.

آنچه مربوط به ۱۵ خرداداست به روحانیت بر می گرددچراکه علمدار این قیام بزرگ روحانیت به رهبری امام (ره) بودند هر چند روحانیت از دوره مشروطیت در سطوح متفاوت در حوادث مختلفی چون مشروطه، جنگ های جهانی، درگیری با رضا شاه و جریان ملی شدن صنعت نفت، ایفای نقش نموده بود، اما هیچگاه همچون پانزده خرداد، در رأس رهبری نبود. این امر نه تنها به خاطر ماهیت قیام، که به دلیل شم سیاسی رهبر انقلاب، یعنی امام خمینی  (ره) صورت می گرفت؛ زیرا ایشان که در زمان حیات آیت الله بروجردی بیشتر به تحقیق و تدریس مشغول بودند، پس از درگذشت مرجع بزرگ شیعیان به از خود بیگانگی سیاسی جامعه، خاتمه داد و با دشمن قلمداد نمودن رژیم شاه و دولت، زمینه را برای درگیری سیاسی مردم و مأموران شاه فراهم نمود.

اما نتایج و پیامدهای قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲

بررسی همه جانبه رخدادهای انقلاب اسلامی نشان می دهد که انقلاب ۱۳۵۷ و پیروزی مردم بر رژیم شاه، به راستی مدیون قیام ۱۵ خرداد بوده است. هرچند پس از قیام ۱۵ خرداد فرهنگ نوین مبارزه، حول محور روحانیت و بالاخص امام خمینی (ره)  پا گرفت، اما بیشترین پیامدهای مثبت این قیام، پیامدهای سیاسی آن محسوب می شود.

پیامدهاعبارتند از: ۱) افزایش رشد سیاسی روحانیت و حوزه های علمیه و ورود به صحنه های سیاست کشور.

۲) الگو قرار گرفتن مذهب برای مبارزه و رویکرد بیشتر نیروهای مبارز به مذهب. ۳) رشد و آگاهی توده های مردم و تکامل مبارزات سیاسی آن ها. ۴) افشای چهره ریاکارانه شاه و ماهیت رژیم وی برای توده های مردم.

۵) بی اعتباری شرق و غرب در بین مردم و پایه گذاری اصل نه شرقی و نه غربی، به دلیل موضع گیری های منفی آمریکا و شوروی در مقابل قیام مردم. ۶) تثبیت مرجعیت و رهبری امام خمینی با تأیید مراجع، علما، حمایت و پشتیبانی مردم.

۷) روشن شدن ماهیت گروه های سیاسی وابسته و لیبرال و محو شدن جاذبه گروه های سیاسی غیر مذهبی.

۸) نتیجه گیری برخی مبارزان برای توسل به مبارزه ی قهر آمیز با رژیم شاه با این استدلال که با اشکال مسالمت آمیز نمی توان به اهداف خویش رسید، بنابراین بایستی شیوه مبارزه را تغییر داد و به مبارزه قهر آمیز پرداخت.

۹) احساس ضرورت تشکل برای ادامه مبارزه.

وامروز که بیش از ۵۰ سال از آن می گذرد دستاوردها و پیامدهایی دارد که قابل شمارش نیست وبرکاتش علم گستر شده و می رود تا انشاالله زمینه را برای قیام ناجی بشریت ،حجت حق ،مهدی موعود (عج) فرهم کند